Την πειραματική παράσταση «Ριπές» σε σκηνοθεσία της Ραφίκα Σαουίς, με στοιχεία από θέατρο – ντοκουμέντο στα έργα του Σοφοκλή «Αντιγόνη» και «Ηλέκτρα» και του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι»,
παρουσιάζουν το κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Beton7 και η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών Δήμου Λάρισας στο Θέατρο ΟΥΗΛ στη Λάρισα, στις 17,18 και 19 Σεπτεμβρίου.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Στην αρχαία τραγωδία ο νοηματικός λόγος είναι διττός. Από τη μία στέκει ο μύθος και η αφηγηματικότητα του μύθου με τη φόρμα την οποία χρησιμοποιεί ο κάθε ποιητής διαφορετικά και από την άλλη βρίσκουμε την πολιτική υπόσταση των έργων μέσα από μια παλέτα γεμάτη συμβολισμούς.
Τότε μιλούσαν για την πολιτική της εποχής τους , τώρα η χρονική αυτή διαφορά πρέπει να ανακατασκευασθεί και να βρει την απάντησή της στο σήμερα.
Συμβολισμοί διαχρονικοί, στους κύκλους της ιστορίας, ο στόχος της παράστασης είναι με αφορμή την Ηλέκτρα, την Αντιγόνη του Σοφοκλή και την Ιφιγένεια η εν Αυλίδι του Ευριπίδη, να ανοίξει ένας διάλογος στην πολιτική υπόσταση των έργων σε σχέση με αυτά που μας απασχολούν σήμερα στη χώρα μας.
Η Ηλέκτρα, είναι από τη μια η κόρη που οδύρεται για τη δολοφονία του πατέρα της από το χέρι της μητέρας της και περιμένει τον αδελφό της Ορέστη, να πάρει εκδίκηση. Από την άλλη ενσαρκώνει την αντίσταση στην τυραννία και την εξουσία. Παρόλα αυτά ενώ οργίζεται, φωνάζει «γιατί ζει άθλια», αντιστέκεται τόσο, όσο να «τους αναστατώνει» μόνο, αλλά δεν προχωρεί στην «επανάσταση» ή σε μια καίρια δράση, αλλά περιμένει «τον αδελφό» της (έναν αδελφό όπως θα λέγαμε σήμερα) να σώσει την κατάσταση.
Η Αντιγόνη επίσης, είναι εκείνη που αντιστέκεται έμπρακτα με σαφή δράση στον Κρέοντα και στους «παράλογους» νόμους του κράτους και υπηρετεί το δίκαιο θάβοντας τον αδελφό της Πολυνίκη. Η πολιτική διάσταση της Αντιγόνης σήμερα μπορεί να απαντηθεί στις φωνές όσων ζητούν με αξιοπρέπεια τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Στην έννοια της καταργξςξς των διακρίσεων. Στο προσωπο των προσφύγων,που διεκδικούν με αξιοπρέπεια την επιβίωση τους. Στις φωνές αυτές που «τα συστήματα, σιωπούν και θάβουν» .
Η τελευταία ηρωίδα είναι η Ιφιγένεια. Ο μύθος τη θέλει να θυσιάζεται στη Θεά Άρτεμη, για να φυσήξει δούρειος άνεμος και να φύγουν τα πλοία να πάνε να κατακτήσουν την Τροία. Θυσιάζεται για το καλό της χώρας της. Σήμερα μπορεί να απαντηθεί ο πολιτικός συμβολισμός του κειμένου αυτού, στον κάθε νέο που άθελά του «θυσιάζεται» για το οικονομικό σύστημα της χώρας, αλλα πολλες φορες δεν κάνει τίποτα γι’αυτο μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία που τον έχει καταπιεί.
Μέρη των τραγωδιών αυτών χρησιμοποιούνται αυτούσια στην παράσταση με σκοπό μια πειραματική προσπάθεια στα όρια της τραγωδίας.
Συντελεστές
Κείμενα: Ηλέκτρα -Σοφοκλή, Αντιγόνη -Σοφοκλή, Ιφιγένεια εν Αυλίδι- Ευριπίδη
Σκηνοθεσία- δραματουργία: Ραφίκα Σαουίς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Δρακοπούλου
Σκηνικά: Ραφίκα Σαουίς- Μιχάλης Αργυρού
Κοστούμια – Ραφίκα Σαουίς
Δραματολόγος Οπτικοακουστικού υλικού : Άρης Χατζηστεφάνου
Μοντάζ- Ηχητικό μιξάζ- Λεωνίδας Παπαφωτίου
Γραφίστας: Φοίβος Σκρουμπέλος
Στα γυρίσματα συνεργάστηκαν οι:
Διεύθυνση Φωτογραφίας – Ολυμπία Μυτιληναίου
Α’ βοηθός κάμερας- Καλλιόπη Πέρδικα
Β βοηθός κάμερας – Λεωνίδας Παπαφωτίου
Ερμηνεύει: Δάφνη Σκρουμπέλου
Οργάνωση παραγωγής: Beton7
Μέρος των χρημάτων θα δοθούν στον φορέα ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ στη βοήθεια και προστασία ” της εξαιρετικά ευάλωτης ομάδας των ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών”.
