«Υπάρχει ένας μικρός ή μεγάλος Χίτλερ μέσα σε όλους μας; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που τον ενεργοποιεί; Με άλλα λόγια, τι γίνεται επιτέλους γύρω μας με τις “ακρότητες”; Αυτό αναρωτιέται μεταξύ άλλων ο ηθοποιός Γιώργος Χριστοδούλου που γράφει στο artplay.gr
για την παράσταση την οποία ανεβάζουν από κοινού με τον Γεράσιμο Μιχελή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
«Είχα μόλις τελειώσει τη σχολή το 2009, όταν πρωτοδιάβασα τον “μικρό Χίτλερ” του Άρνολντ Μπέρνφελντ.
Δεν χρειαζόταν παραπάνω. “Κάτι πρέπει να γίνει μ αυτό” σκεφτόμουν. “Κάτι πρέπει να γίνει, τώρα αμέσως!”.
Αυτό το “τώρα αμέσως” ήρθε έξι χρόνια μετά!
Και μπορεί ο “μικρός Χίτλερ” να τσίριζε μες στο κεφάλι μου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά μάλλον δεν είναι τυχαίο, ότι έπρεπε να φτάσουμε στο 2015 ,σε αυτή την συγκεκριμένη Ελλάδα, για να νιώσω ότι το ανέβασμά του, είναι αναγκαίο και σχεδόν αναπόφευκτο.
Φυσικά είναι ωραίο να λες πάνω στο καλλιτεχνικό σου σύννεφο “μου είναι αναγκαίο, μου είναι αναπόφευκτο!” αλλά η ανάγκη για να πληρωθεί και το αναπόφευκτο να γίνει εφικτό έχουν δρόμο μπροστά τους, που δεν είναι πάντα τόσο εύκολος.
Ήμασταν με τον Γεράσιμο Μιχελή σε ένα διάλειμμα της “Ιλιάδας” στο θέατρο “Χώρα” όταν του έδωσα το βιβλίο. Την επόμενη μέρα ήρθε και μου είπε “Είναι τρελό! Μ ‘ενδιαφέρει!”
Αυτή η φράση ήταν το συμβόλαιο μας. Κι από κει και πέρα πορευτήκαμε σε όλα μαζί.
Προτάσεις που απορρίφθηκαν, συνεργάτες που έφυγαν, πρόβες που μειναν στη μέση, ανύπαρκτο μπάτζετ…
Εμείς εκεί. Πότε κοντά μεταξύ μας, πότε μακριά, όπως είναι φυσικό, αλλά πάντα εκεί.
Ευτυχώς το σύμπαν μας έστειλε ανθρώπους που πίστεψαν και μας στήριξαν. Από την μεταφράστριά μας Ευαγγελία Νάνου μέχρι τους εξαιρετικούς συνεργάτες μας και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο που θα μας φιλοξενήσει στο θέατρο του νέου κόσμου.
Στο έργο αναγνώσαμε κι οι δύο θέματα που καίνε. Για τη φύση του ανθρώπου, για τη φύση του καλού και του κακού, τις διάφορες εκφάνσεις βίας και πολλά ακόμα.
Ξεκινήσαμε από αρχετυπικά δίπολα και φτάσαμε να περνάμε απ όλη τη γκάμα των ανθρώπινων σχέσεων. Θέσαμε ερωτήματα και προσπαθούμε να τα μεταφέρουμε αυτούσια στο κοινό χωρίς να τα προβοκάρουμε ή να γινόμαστε κρυφοδιδακτικοί.
Αναρωτηθήκαμε, τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να μισεί οτιδήποτε διαφορετικό από τον ίδιο;
Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο ευεργέτη της ανθρωπότητας ή εγκληματία κατά της ανθρωπότητας;
Υπάρχει ένας μικρός ή μεγάλος Χίτλερ μέσα σε όλους μας; Κι αν ναι, τι είναι αυτό που τον ενεργοποιεί;
Με άλλα λόγια, τι γίνεται επιτέλους γύρω μας με τις “ακρότητες”;
Στη παράστασή μας χρησιμοποιήσαμε την υποθετική και σχεδόν φαρσική συνάντηση του Φρόυντ με τον Χίτλερ για να στήσουμε ένα παραϊστορικό Freak show, με αληθινά γεγονότα που σκοπό έχει να παρουσιάσει στο κοινό ως κεντρικό και απόλυτο πρωταγωνιστή τον άνθρωπο σε όλες του τις εκφάνσεις.
Άλλωστε αυτό το δρόμο μας τον άνοιξε ο ίδιος ο Σίγκμουντ Φρόυντ. Ως γνήσιος φιλάνθρωπος κατεύθυνε προς τη γνώση και προέτρεπε προς την κατανόηση και την αποδοχή ακόμα και των πιο άγριων ενστίκτων μας. Σαν να μας έλεγε “έτσι είμαστε. Τί να κάνουμε; Ας το αποδεχτούμε κι ας κάνουμε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε γι αυτό…επιλογές!”
Γιώργος Χριστοδούλου
