Η δημοφιλής κωμική όπερα του Όφφενμπαχ «Ωραία Ελένη», συστήνεται για πρώτη φορά στο αθηναϊκό κοινό, μετά την πρώτη της παρουσίαση στο Παρίσι πριν εκατόν πενήντα χρόνια.
Η γνωστότερη φάρσα του Όφφενμπαχ, μια σάτιρα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ένα έργο με μελωδίες που δημιούργησαν σχολή, μια μουσική κωμωδία που, από τις πρώτες νότες ως το φινάλε, συνδυάζει ευρηματικά υπέροχες μουσικές ερμηνείες με σκηνές αυθεντικής αίσθησης του χιούμορ, ανεβαίνει την 1η Νοεμβρίου στο θέατρο Olvio στο Βοτανικό.
Μέσα από μια ανανεωμένη και σύγχρονη ματιά -σκηνοθετικά, κινησιολογικά και ερμηνευτικά – η Ωραία Ελένη μιλάει ελληνικά και σκιαγραφεί ανάλαφρα αλλά χωρίς περιστροφές, μια κοινωνία που κάνει ό,τι μπορεί για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με την πικρή αλήθεια της καθημερινότητας. Το στοίχημα της παράστασης είναι να αναδείξει τη θεατρικότητα της Ωραίας Ελένης χωρίς να επισκιάσει την εμπνευσμένη μουσική του Όφφενμπαχ. Τέσσερις μουσικοί και επτά λυρικοί ερμηνευτές υψηλού επιπέδου, προσεγγίζουν την κωμική όπερα αναδεικνύοντας παράλληλα και τα δύο συστατικά στοιχεία. Έτσι, οι φίλου του θεάτρου και οι φίλοι της όπερας, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν για πρώτη φορά στην αθηναϊκή σκηνή, τη μουσική μεγαλoφυία του Όφφενμπαχ και τις μελωδίες που γέννησαν λίγα χρόνια αργότερα το can can. Το λιμπρέτο που είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους κριτικούς της εποχής, έχει μεταφραστεί στα ελληνικά για να φτάσει αβίαστα στο σύγχρονο κοινό.
Πάνω στον καμβά της ομηρικής ιστορίας, ο Όφφενμπαχ και οι δημιουργοί του λιμπρέτου, Ludovic Halevy και Henri Meilhac, κεντούν ένα έργο αυθεντικής απόλαυσης που δεν έχει καμιά πρόθεση να φανεί σοβαρό. Θέλησαν – και πέτυχαν – να γράψουν μια παρωδία της κλασικής ελληνικής μυθολογίας, στην οποία, τόσες και τόσες μεγάλες όπερες είχαν βασιστεί και, ταυτόχρονα να κάνουν ένα καυστικό σχόλιο για τον σχεδόν παρακμιακό τρόπο ζωής των Γάλλων μεγαλοαστών στα μέσα του 17ου αιώνα. Στο έργο του Όφφενμπαχ χωρούν όλοι: ο απατημένος σύζυγος (Μενέλαος), η αισθησιακή γυναίκα που ζει ένα συμβατικό γάμο (Ελένη), οι διεφθαρμένες αρχές (Κάλχας), ο αυθάδης γιος που τρώει τα λεφτά της οικογένειας (Ορέστης), οι πολυλογάδες και άμυαλοι «ωραίοι» (Αγαμέμνονας, Αχιλλέας). Και βέβαια, ο Πάρης που, χάρη στην ομορφιά και την ευφυΐα του, κερδίζει έστω και ως «απλός βοσκός» στην πνευματική Ολυμπιάδα.
Όταν η Ωραία Ελένη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το Δεκέμβρη του 1864, σημείωσε αμέσως τεράστια επιτυχία, παρά την θύελλα αντιδράσεων από τους κριτικούς της εποχής, που μιλούσαν για βλασφημία, για τολμηρά υπονοούμενα και ανήθικη πλοκή. O κριτικός της εφημερίδας New York Tribune μάλιστα έφτασε να γράψει: «σας συνιστούμε να μην την πλησιάσετε!». Κι όμως, το κοινό συνέρρεε κάθε βράδυ στο θέατρο και οι παραστάσεις έφτασαν τις επτακόσιες. Οι εφημερίδες της εποχής σημείωναν με έκπληξη ότι κάθε βράδυ το θέατρο ήταν γεμάτο από μοντέρνο κοινό που απολάμβανε την σατυρική πλοκή και την εξαιρετική μουσική χωρίς να δείχνει ότι ενοχλείται.
Από τότε η Ωραία Ελένη του Όφφενμπαχ ανέβηκε πολλές φορές και κέρδισε το κοινό σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Ταυτότητα
Ενορχήστρωση-διασκευή : Μιχάλης Παπαπέτρου
Μουσική διεύθυνση : Θοδωρής Ιωσηφίδης
Σκηνοθεσία : Παναγιώτης Αδάμ
Μετάφραση : Ζιλ Γκουρντιέ
Σκηνικά – Κοστούμια : Βάλια Συριοπούλου
Επιμέλεια Κίνησης : Νατάσα Παπαμιχαήλ
Φωτισμοί : Χριστίνα Θανάσουλα
Διασκευή – προσαρμογή διαλόγων : Παναγιώτης Αδάμ
Φωτογραφία – Video : Νίκος Βούλγαρης
Eρμηνεύουν: Ελένη Λιώνα, Νίκος Στεφάνου, Τίμος Σιρλαντζής, Αντώνης Σιγάλας, Παναγιώτης Τερζάκης, Μιχάλης Αγγελιδάκης, Στέλιος Κέλερης
Νατάσα Παπαμιχαήλ,Λουκάς Θεοδοσόπουλος
Ορχήστρα: Γιούλα Ντούσικου, Ελένη Λίγγρη, Κώστας Σερελέας
Θοδωρής Ιωσηφίδης
Σάββατο και Κυριακή 19.30
Θέατρο Olvio, Φαλαισίας 7, Βοτανικός
