“Ο Γιάννης Μόσχος μπορεί να κάνει θέατρο με φτωχά υλικά που μεταμορφώνει σε μικρούς θησαυρούς”, γράφαμε στις 21 Ιουλίου του 2014 για τις “Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας” του Τσέχωφ στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών.
Μια παράσταση που επανήλθε φέτος, εξαντλώντας από πολύ νωρίς τα εισιτήριά της και παρουσιάζεται απόψε και αύριο (15 και 16 Ιουνίου) στην Πειραιώς 260.
“Μια ευφρόσυνη παράσταση από εύστοχα μικρά διηγήματα που αναβλύζουν φρεσκάδα και ήρωες που ακροβατούν ανάμεσα στο δραματικό, το αστείο και το γελοίο, μπροστά σε μικρόφωνα που θυμίζουν σκηνές από τις σχολικές γιορτές” :
“Είμαι αμόρφωτος και αδαής αλλά είμαι συγγραφέας” παραδέχεται ο Βασίλιεβιτς, ένας από τους ήρωες στα διηγήματα του Τσέχωφ, ο οποίος δεν μπορούσε να διαβάσει άλλα κείμενα εκτός από τα δικά του. Ο ήρωας που σαρκάζει τον εαυτό του αλλά και όλους μας, θα μπορούσε να ήταν ένας σύγχρονος Νεοέλληνας!
Με μια επιλογή από εύστοχα μικρά διηγήματα που αναβλύζουν φρεσκάδα και δροσιά σε μια γάργαρη μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα, ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθέτησε μια ευφρόσυνη παράσταση που χαμογελά. Ο Τσέχωφ οξυδερκής παρατηρητής της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ζωής, σχολιάζει καυστικά το αναπόδραστο της θνητότητας και την άρνησή μας να το αποδεχτούμε. Οι ήρωες προσπαθούν να δικαιώσουν την ύπαρξή τους, να ξεχωρίσουν, να αποδείξουν την αξία και τη σημασία τους ακροβατώντας μεταξύ του δραματικού, του αστείου, του γελοίου.
Πάνω σε μια φαρδιά πλατφόρμα που κυριαρχεί στη σκηνή και σηματοδοτεί έναν δρόμο, κινούνται οι τέσσερις ηθοποιοί ντυμένοι με φωτεινά χρωματιστά κοστούμια ( εξαιρετικοί οι Δημήτρης Μυλωνάς, Μιχάλης Οικονόμου, Εύη Σαουλίδου και Λυδία Φωτοπούλου) και εξελίσσεται η δράση. Σαν ένας δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά. Τα αφηγηματικά και επεξηγηματικά μέρη, τα διαχειρίζονται οι ηθοποιοί μπροστά σε μικρόφωνα που βρίσκονται δεξιά και αριστερά της πλατφόρμας, θυμίζοντας σκηνές από τις σχολικές γιορτές των επετειακών ποιημάτων και αγαπημένων θεατρικών.
Με σκηνικά υλικά τα απολύτως απαραίτητα, μια καρέκλα, ένα κομμάτι ξύλο που γίνεται τραπέζι στηριγμένο πάνω σε ένα καφάσι, ο Μόσχος καταδεικνύει ότι μπορεί να κάνει θέατρο, να διηγηθεί δηλαδή ιστορίες βαθιά ανθρώπινες όπως τις έγραψε ο Τσέχωφ και τις χρωματίζουν παιδιά. Που φτιάχνουν μικρούς μαγικούς κόσμους από λάσπη και άμμο. Ο Μόσχος απέδειξε ότι μπορεί να κάνει θέατρο με τα απαραίτητα φτωχά υλικά που βρίσκεις στα σκουπίδια του δρόμου και τα μεταμορφώνεις σε μικρούς θησαυρούς.
Μάνια Ζούση
1η ανάρτηση: 21 Ιουλίου 2014
