Animation Κινηματογράφος

Ειρήνη Βιανέλλη: «Αφηγούμαι ιστορίες μοναχικών και ασήμαντων»

Με το βραβείο animation τιμήθηκε στο πρόσφατο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, «Το Φύλλο της Λεύκας» της Ειρήνης Βιανέλλη που απαντά στις ερωτήσεις του artplay.gr από το Λος Άντζελες όπου βρίσκεται και σπουδάζει στο CalArts.

1. Ποια είναι η ιστορία που αφηγείται το Φύλλο της Λεύκας;
Το Φύλλο της Λεύκας είναι βασισμένο στη δική μου ερμηνεία του ομώνυμου ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη. Η ταινία πραγματεύεται τον αποχαιρετισμό και το θάνατο.
2. Πώς την εμπνεύστηκες ;
Από το ποίημα το ίδιο. Με κέντρισαν οι άγριες εικόνες του Ελληνικού τοπίου και ο λιτός τρόπος με τον οποίο λίγες λέξεις καταφέρνουν να γεμίσουν συναίσθημα τον αναγνώστη.
3. Τί είδους ιστορίες σου αρέσει να αφηγείσαι μέσα από τις ταινίες σου;
Συνήθως αφηγούμαι ιστορίες μοναχικών και ασήμαντων χαρακτήρων που έρχονται σε επαφή με τη φύση!
4. Ποιός είναι ο τρόπος δουλειάς που ακολούθησες στο Φύλλο της Λεύκας;
Το Φύλλο της Λεύκας ήταν η ταινία που ολοκλήρωσα τον πρώτο χρόνο του μεταπτυχιακού μου. Η παραγωγή της ταινίας έγινε ζωγραφίζοντας κάθε καρέ με γραφίτη (σε μορφή μολυβιού, συμπιεσμένος και σκόνη) σε χαρτί. Χώριζα την κάθε σκηνή σε διαφορετικά επίπεδα βάση του βάθους πχ ζωγράφιζα σε άλλο καρέ τη βάρκα, σε άλλο τη θάλασσα. Με αυτόν τον τρόπο όταν φωτογράφιζα το κάθε καρέ είχα περί τα 3 χαρτιά, το ένα πάνω στο άλλο και φωτισμένα από κάτω. Το στοίβαγμα των χαρτιών έδινε βάθος σε κάθε σκηνή ενώ ο τρόπος που έπεφτε το ένα χαρτί πάνω στο άλλο βοηθούσε να εμφανίζονται κάποια στοιχεία “φλου”. Η διαφορετική ποιότητα του κάθε χαρτιού φωτίζεται από το lightbox εμφανίζοντας ένα τρέμουλο όταν μπει η εικόνα σε κίνηση που μου θύμιζε την αισθητική παλιού κινηματογράφου. Για την πρόοδο της ταινίας συζητούσα κάθε εβδομάδα με την μέντορα μου, Pia Borg όπου με βοηθούσε να βρούμε ποιες σκηνές εξυπηρετούσαν καλύτερα το σκοπό της. Ο τακτικός αυτός διάλογος και οι πολύτιμες συμβουλές της με έσπρωξαν να βρω σπουδαίες λύσεις.

5. Πώς βρέθηκες στο Λος Άντζελες και πως είναι η ζωή σε αυτήν την μεγάλη αμερικανική πόλη;
Στο Λος Άντζελες έχω βρεθεί λόγω των σπουδών μου. Το CalArts φημίζεται για τη σχολή του animation και όταν με δέχτηκαν έκρινα ότι ήταν πολύ μεγάλη ευκαιρία να μάθω αυτή την τέχνη από ένα τόσο καταξιωμένο σχολείο. Η ζωή εδώ είναι πολύ καλή, ο ήλιος λάμπει καθημερινά και τα κύματα του ωκεανού είναι ένα όνειρο για να σερφάρει κανείς!
6. Τι στάθηκε έμπνευση να ακολουθούσης αυτήν την τέχνη;
Από πάντα μου άρεσε οτιδήποτε το καλλιτεχνικό. Σπούδασα γραφιστική αλλά δε μου ταίριαξε και ύστερα επαγγελματικά ασχολήθηκα με τον κινηματογράφο ως βοηθός σκηνοθέτη. Mε τον καιρό συνειδητοποίησα ότι με το animation μπορούσα να συνδυάσω την αγάπη μου για τη ζωγραφική και τη χειροτεχνία με τον κινηματογράφο κι έτσι έκανα τους πρώτους μου πειραματισμούς σε αυτή την τέχνη.
7. Ποια όνειρα έχεις για το μέλλον;
Για το σύντομο μέλλον θα δουλέψω την πτυχιακή μου και θα μάθω όσα περισσότερα γίνεται από το πανεπιστήμιο! Με την αποφοίτησή μου θα γυρίσω στην Αθήνα όπου ελπίζω να συνεχίζω να δουλεύω στο animation, κάνοντας ταινίες και πιθανότατα διαδραστικές παραστάσεις.