Ένα μικρό κορίτσι προσπαθεί να φυτέψει σποράκια από υπολείμματα φαγητών έστι ώστε να ταΐσει όλη την οικογένεια. Την ιστορία της μικρής Σοφίας και τη σχέση της με τη γιαγιά της, αφηγείται κλείνοντας με αισιοδοξία το μάτι στην κρίση
η πολυβραβευμένη ταινία animation της Έφης Παππά «My stuffed Granny», που απέσπασε πρόσφατα και το πρώτο βραβείο καλύτερης ελληνικής ταινίας animation 2015 στην ψηφοφορία της ASIFA Hellas.
My Stuffed Granny from Effie Pappa on Vimeo.
Με αφορμή το Βραβείο καλύτερης Φοιτητικής ταινίας του Διαγωνιστικού Τμήματος στο Animasyros 7.0 η Έφη Παππά είχε μιλήσει στο artplay.
-Μεγαλώσατε με χάρτινους ήρωες, κόμικς και ταινίες κινουμένων σχεδίων; Στάθηκαν ικανά να σας στρέψουν στην τέχνη του animation ;
Μεγάλωσα παρέα με τα παραμύθια που μας διάβαζαν οι γονείς μας για να μας πάρει ο ύπνος και με τους μύθους του Αισώπου που διηγούνταν οι μεγαλύτεροι της οικογενείας. Λίγο αργότερα είχα την τύχη να μπλέξω και με την θεατρική ομάδα Ηγουμενίτσας (όπου και μεγάλωσα) και ήρθα πολύ πιο κοντά στις Αριστοφανικές κωμωδίες και τον Σωκράτη. Όταν πέρασα στη Γραφιστική (ΤΕΙ Αθήνας) γνώρισα την φανταστική τέχνη του animation και κόλλησα. Είναι κάτι που το οφείλω καθαρά στους καθηγητές μου, στη δυναμική και στο πάθος που τρέφουν γι αυτό.
-Ποιά διαδρομή επιλέξατε, ως προς τις σπουδές σας και ποιά τεχνική ως προς τις ταινίες που θέλετε να κάνετε;
Αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο ΤΕΙ Αθήνας όπου και υλοποίησα την πρώτη μου ταινία, δυο χρόνια αργότερα είχα την τύχη να γίνω δεκτή στη National Film & Television School της Αγγλίας όπου εξειδικεύτηκα πάνω στον Κινηματογράφο και στη Σκηνοθεσία Animation ειδικότερα. Όσον αφορά την τεχνική είναι κάτι που αφήνω την ίδια την ιστορία να την επιλέξει. Κάποιες φορές η ιστορία μπορεί να εκφράζεται καλύτερα με κούκλες, άλλες με χαρτάκια στον υπολογιστή, άλλες με πραγματικούς ηθοποιούς και άλλες με κυβάκια ως χαρακτήρες. Αυτή είναι και η ομορφιά του animation.
– Ποια θεματική σας απασχολεί και τί είδους ιστορίες θέλετε να διηγηθείτε;
Μου αρέσει να αφιερώνομαι είτε σε προσωπικές ιστορίες, θέματα για τα οποία οι άνθρωποι φοβούνται ή ντρέπονται να μιλήσουν, είτε θέματα που με προβληματίζουν και αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ. Προβλήματα που βιώνει ο κάθε άνθρωπος παντού. Είτε είναι κοινωνικά, ρατσιστικά, πολιτικά κλπ. Χωρίς να αποκλείω οποιοδήποτε ενδεχόμενο που μπορεί να με συναρπάσει .
– Είναι τέχνη χειροποίητη ή άκρως βιομηχανική; Εσείς ποιά μορφή προτιμάτε;
Είναι μια τέχνη που είναι και τα δυο μαζί η και τα δυο ξεχωριστά. Όμορφα πράγματα γίνονται σε έναν μεμονωμένο χώρο αλλά τα μεγαλύτερης εμβέλειας πρότζεκτ απαιτούν πολύ κόσμο στα διάφορα τμήματα που πρέπει να καλυφθούν. Δες τις ταινίες του Tim Burton ή της LAIKA. Καλλιτέχνες από όλους τους κλάδους και διαφορετικές εταιρείες μαζεύτηκαν και συνεργάστηκαν για να φτιάξουν όλα αυτά τα σκηνικά, κούκλες, μικροσκοπικά κοστούμια, για να γίνει το animation κοκ. Ο κινηματογράφος είναι μια τέχνη κατεξοχήν απόρροια της σύμπτυξης πολλών διαφορετικών τμημάτων και ανθρώπων και δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τη συνεργασία αυτή. Κι εγώ είμαι άκρως «ομάδο- συνεργατικός» χαρακτήρας. Δέκα μυαλά μαζί είναι καλύτερα από ένα. Πόσο μάλλον περισσότερα από δέκα.
– Το ότι ζείτε και δημιουργείτε στο εξωτερικό, λειτουργεί θετικά ή όχι ως προς την εικόνα που έχετε για την Ελλάδα και την κατάστασή της;
Βρίσκομαι σε μια δημιουργική περίοδο όπου εργάζομαι για τον κινηματογράφο σε μια χώρα η οποία κατέχει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βιομηχανία τα τελευταία εκατό χρόνια. Η ευκαιρία που μου δίνεται να γνωρίσω τα πράγματα εκ των έσω είναι πολύ μεγάλη και ελπίζω η επιστροφή μου αργότερα στην Ελλάδα να αποφέρει κάτι θετικό, εάν φυσικά οι συνθήκες το επιτρέψουν.
– Όταν η ζωή προσπερνά την τέχνη, πώς απαντά η τέχνη;
Πιστεύω πως η ζωή και η τέχνη βαδίζουν μαζί και κλείνουν το μάτι η μια στην άλλη. Αν η μια τρέχει λίγο πιο γρήγορα, η άλλη βάζει τα δυνατά της να την φτάσει.
– Ποια είναι η επόμενη ιστορία που θέλετε να διηγηθείτε με τις εικόνες σας;
Αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι αρκετά τελευταία. Εύχομαι να καταφέρω να πω άλλη μια “ελληνική” ιστορία. Έχουμε πολλά θέματα που αξίζει να «ξανά-ανοιχτούν», αλλά και καινούργια που πρέπει να ειπωθούν.
Μάνια Ζούση
